สมมติว่านักเขียนการ์ตูนที่ขายไม่ออกเผลอเห็นหน้าของฆาตกรเข้าแล้วนำใบหน้านั้นมาวาดเป็น “ตัวละคร” จนการ์ตูนเรื่องนั้นขายดีละก็?
ยามาชิโระ เคโงะ ผู้ช่วยนักเขียนการ์ตูนผู้ใฝ่ฝันจะเดบิวต์ผลงานการ์ตูนของตัวเอง วันหนึ่งเขาได้รับคำขอให้สเก็ตช์ภาพ [ครอบครัวที่ไม่ว่าใครเห็นก็รู้ว่ามีความสุข] แล้วมันก็เป็นเรื่องบังเอิญที่ทำให้เขาต้องเหยียบย่างเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง สิ่งที่เขาพบเห็นในที่แห่งนั้นก็คือ สภาพอันน่าสังเวชของทั้งครอบครัว… และชายผู้หนึ่งที่หยุดยืนต่อหน้าเขา ได้พูดว่า [เห็นหน้าของผมเข้าแล้วสินะ]
ยามาชิโระโกหกตำรวจว่า [ไม่เห็นหน้าของคนร้าย] แถมยังนำใบหน้านั้นที่มีแค่ตัวเขาเท่านั้นที่รู้มาเป็นต้นแบบของตัวละครแดกเกอร์ที่เป็นฆาตกรโหด จนการ์ตูนเรื่องนี้กลายเป็นที่นิยม ขณะเดียวกันก็ได้เกิดคดีสังหารโหดทั้งครอบครัวขึ้นอีก มันคือตัวละครเอกที่เขาไม่ควรวาดมันขึ้นมา